Dag 10: Damaraland - Camp Aussicht

Ai ai ai wat een dag, een veel lange dag in de auto……... Naast de nodige kilometers gravel, gelukkig vandaag ook de nodige kilometers asfalt. Navraag leerde dat deze weg was gesponsord door Europa (maar laat ik hier geen politieke discussie op gang gaan helpen). 

Camp Aussicht is  de noordelijkste locatie van onze reis. Dat was goed te merken aangezien de woestijn steeds meer kleur kreeg en langzaam overging in een gebied dat groen was en waar grazende (en steeds maar overstekende) koeien en geiten de overhand kregen. Een rit zonder olifanten, maar wel met ezels, paarden, varkentjes, apen, springbokken, gemsbokken, vogels (waaronder een vol met zijn snavel op de voorruit) en zoals gezegd de koeien en geiten en topless dames (himba’s).

De reis werd “verrijkt” met een verkeerde afslag. Dit met het gevolg dat deze asfalttijger weer zijn of-road kwaliteiten mocht laten zien. Aangezien de reisbeschrijving aangaf dat voor het laatste stuk van de route  een 4x4 noodzakelijk was, hadden we niet direct het idee dat we fout reden (wat zijn we toch gewend geraakt aan GPS). Een gedenkwaardig ritje waar de nodige adrenaline werd aangemaakt en die gelukkig na 20 kilometer stuiteren zonder schade of vastlopers werd afgerond. 

Dit betekende wel dat we nog een ander stukje of-road konden verwachten. De moeilijkheidsgraad graad hiervan viel uiteindelijk wel wat tegen na de opgedane ervaring. ;-) 

Wat vervolgens rauw op ons dak viel was waar we uiteindelijk terecht kwamen. Een campsite met twee voorzieningen: Een poepdoos (nee: geen toilet!!!)  en een ruimte waar je kon douchen. Dat wil zeggen dat er een emmer - voorzien van een douchekop - op ooghoogte hing. Deze “douche” moest je vullen mbv een andere emmer. Koud water was voor handen en als je warm water wilde…….moest je maar even een vuurtje stoken.  Was deze locatie het waard om zo ver voor te moeten rijden?

Voor de Surinamers onder de lezers: DIt is PINAREN hoor!