Dag 11: Camp Aussicht

Deze dag begon qua bewustwording  om 1 uur ’s nachts. Het moment dat het ging onweren, bliksemen en regenen. Het geweld van water, licht en donder maakte het slapen onmogelijk. Niet veel later ging de tent lekken en vroeg ik mij zelf af waarom ik van mijn standpunt was afgeweken om nooit meer te willen kamperen (dit na een paar nachtjes kamperen op Texel met een marine uniform aan).
Naast het creperen in de tent, begonnen we ons ook wat zorgen te maken over de wegen in de omgeving (de kuilen waren bij droog weer al uitdagend genoeg af en toe). Deze zorgen bleken een paar uur later niet ongegrond.

Vlak nadat een ander reisgezelschap was vertrokken, zaten wij met kleine oogjes aan het ontbijt. Nog tijdens ons ontbijt keerde zij terug omdat tussen onze locatie en de doorgaande weg, een rivier was ontstaan. De gastheer van Camp Aussicht bood aan om een andere uitgang te vinden. Niet veel later zaten wij bij hem in de auto en reed het andere reisgezelschap met twee auto’s achter ons aan. Dwars door de bush waar geen sprake was van een weg, stuiterde en glibberde er flink op los. Bomen en struiken die maar net aa ruimte wilde geven, signeerde de auto van alle kanten. De eerste uitgang was ook nog te nat om door heen te kunnen, dus vervolgde we de weg door de bush. Mooi om te zien hoe goed iemand de omgeving kent en doelbewust zijn weg vindt. Dit voorkwam echter niet dat hij vast kwam te zitten in de modder. Met verenigde krachten werd de auto door de ander auto er uit getrokken, die op zijn beurt daar weer een lekke band er aan over hield. Na deze gerepareerd te hebben, vervolgde we onze weg. Al met al duurde deze rally een kleine 3 uur en zijn we op plekjes geweest waar zelden (nooit?) een Nederlander is geweest. Na afscheid genomen te hebben van het andere reisgezelschap hebben we een himbadorp bezocht. Een authentiek dorp dat niet was geprepareerd voor de ontvangst van toeristen. Heel bijzonder om te zien hoe deze mensen leven en zich “kleden”. 
De aanname was dat het water grotendeels was verdwenen en dat we de kortste weg terug konden nemen. Dat was nog niet het geval met als gevolg dat we wederom een ommetje moesten maken. 

Ondertussen zagen we de wolken samenpakken en was het een kwestie van tijd voordat het weer ging regenen. “Hoe komen wij hier morgen weg?” dachten we…….. Nog voordat we deze gedachte konden uitspreken begon het weer te onweren met bijbehorende bliksem en regenbuien.
Om een natte nacht te voorkomen, hebben we de campsite ingeruild voor een guesthouse. Nu kregen we tenminste een warme emmer water om ons te baden. En ook de gedachte aan een  droog bed was een erg aangenaam. Vlak voor dat het donker werd, werd het droog en zagen we zelfs nog wat zonnestralen. Hopelijk een droge nacht en een vluchtende rivier………..